«Ένα μολύβι κράτησες

Καινούριο με χαρά

Φαντάστηκες πως έγινες

Μεγάλος και τρανός.

Ένα βιολί αγόρασες

Και πίστεψες πως έγινες

Σπουδαίος μουσικός.

Η δύναμή σου, άνθρωπε,

Δεν είναι το μολύβι

Μήτε και το βιολί.

Η δύναμή σου, άνθρωπε,

είναι μες στην ψυχή»

«Τα είκοσι τέσσερα ποιήματα για μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου που

ο ποιητής Θανάσης Μουσόπουλος, μη ξεχνώντας το λειτούργημα του εκπαιδευτικού και του δασκάλου, καταθέτει σ' αυτήν την ποιητική συλλογή, συνομιλούν με στίχους αρχαίων και νέων ποιητών. Η ποιητική αυτή ανασκόπηση που επιχειρείται, βρίσκει τις ρίζες της στο 1000 π.χ. και φτάνει στο σήμερα.

Από τον Όμηρο και τον Ορφέα, τον Μί-μνερμο και τον Αλκαίο,

τον Θέογνι και τη Σαπφώ, τον Σιμωνίδη και τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Κάλβο,

 τον Σολωμό, τον Παλαμά, τον Δροσίνη, τον Καβάφη, τον Βάρναλη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο, τον Ελύτη και τόσους άλλους που αναφέρονται εδώ, ο "Περίπατος με στίχους σε κήπους μαγικούς", στόχο έχει να φέρει σε επαφή τον μαθητή με την τέχνη του λόγου και της ποίησης. Η ανάπτυξη της αφηρημένης σκέψης, της ελεύθερης συνείδησης, της αισθητοποίησης του ωραίου μαζί με την ελευθεροποιό φαντασία, είναι το απαραίτητο οξυγόνο που η παιδική προσωπικότητα μπορεί να αντλήσει μέσα από τη μαγεία της

 ποίησης και να σπάσει τους τοίχους μιας μαθητικής αίθουσας.

 Αυτό προσδοκά κι' ο ποιητής της συλλογής, όταν κοινωνεί ένα ποίημα και στη

 συνέχεια δημιουργεί ένα δικό του. Να κινητοποιήσει τους μηχανισμούς της φαντασίας και της ευρηματικότητας και να παροτρύνει τον μαθητή να πειραματισθεί, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες του δικού του λεκτικού τεχνάσματος.

Γιατί κάθε παιδί είναι το ίδιο εν δυνάμει ποιητής».

Αυτά τα λόγια σημειώνει στο προλογικό της σημείωμα η γνωστή ξανθιώτισσα ποιήτρια Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου.

Κρατώ στα χέρια μου τη μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού

και χάνομαι στο περιεχόμενό του.

Χαίρομαι που  αυτό το «είδος πολυτέλειας», το βιβλίο,

έχει ακόμα στην Πόλη-Αγορά Της Ξάνθης την τιμητική του, χάρη σε σπουδαίους δημιουργούς, οι οποίοι σηκώνουν μια σημαία αξιοπρέπειας.

Μπορεί ο Πολιτισμός, η Τέχνη, το Βιβλίο, η Ποίηση, να αναχαιτίσουν την παρακμή;

Μια σταθερή παρουσία στα λογοτεχνικά και όχι μόνο πράγματα της Ξάνθης,

όπου εξέδωσε σχεδόν και το σύνολο του έργου του,

ο Θανάσης Μουσόπουλος,

δημιουργεί 24 ποιήματα από την μακρόχρονη περιπέτεια της ψυχής του,

για να συνομιλήσει με τα παιδιά της γενέθλιας πόλης του.

Ένα προσωπικό ρεσιτάλ ευαισθησίας και ερμηνείας.

Το ταλέντο του είναι η ταυτόχρονη ματιά του στο παρελθόν και το μέλλον.

«Περίπατος με στίχους σε κήπους μαγικούς»

Ακούσιο ξεφύλλισμα βιβλίου,

ένα σκίρτημα της μνήμης.

Ο ποιητής βρίσκει τον εαυτό του μέσα στην έννοια της υπέρβασης.

Μας δωρίζει απλόχερα, χωρίς εισιτήριο και αντίτιμο,

μια σύνθετη εμπειρία περπατώντας ανάμεσα σε βλέμματα

που μας κοιτάζουν και τα κοιτάζουμε.

Ένα συναίσθημα και ένας αναστοχασμός να περιστρέφονται γύρω από την μνήμη.

«Μέσα στης νύχτας τη σιωπή

Εκεί που κρύβεται η λύπη

Ακούσαμε τον γκιώνη να λαλεί

Να ψάλει “Τι μου λείπει; τι μου λείπει;”

Και μόνο μια δισκέτα απαντά

Στου Διαδίκτυου την άκρη

Που δένει άνθρωπο με άνθρωπο σφιχτά

Σ' όλης της γης τα μάκρη

Κι έτσι της νύχτας η σιωπή

Ένας ακόμη μύθος που εχάθη»